Odcinek o niejednoznacznej sytuacji miasta, którego mieszkańcy borykali się z efektami segregacji rasowej, brakami opału i żywności, ale w którym jednocześnie powstała pierwsza w historii Krakowa filharmonia, a świetne spektakle wystawiał Państwowy Teatr Generalnego Gubernatorstwa.
Profesorowie Andrzej Chwalba i Jacek Purchla opowiadają o tym, jak miasto - zgodnie
z doktryną rasistowską - podzielono na części, osobne dla Niemców, Polaków,
Ukraińców i Żydów. Żydowscy mieszkańcy nie mieli żadnych praw i byli skazani na
zagładę, podczas gdy dla przybyszów z terenów III Rzeszy Kraków był swoistą
Arkadią – bez zagrożenia nalotami bombowymi, ze świetnym zaopatrzeniem sklepów
„Nur für Deutsche”, lepszymi niż w Rzeszy warunkami lokalowymi i dostępem do
dóbr kultury. Nic dziwnego, że Niemcy byli gotowi płacić wysokie łapówki, żeby
tylko dostać tu przydział do pracy.
Jednocześnie, mimo terroru okupanta, w Krakowie prężnie działał ruch oporu –
przygotowywano tu akcję „Burza”, ponad dwa tysiące studentów uczęszczało na
zajęcia podziemnego uniwersytetu, a lokalny czarny rynek pozwalał finansować
działania Polskiego Państwa Podziemnego.