W przedwojennym Krakowie mieszkało ok. 68 tys. Żydów. Odgrywali oni ważną rolę w życiu społecznym, politycznym i gospodarczym miasta. Niemiecka okupacja oznaczała ograniczenia ich praw, w tym także prawa do życia – od symbolicznego odseparowania od Polaków za pomocą opasek z gwiazdą po masowe wysiedlenia i śmierć.
Dla Żydów niechciana stołeczność Krakowa oznaczała coraz większą izolację. Stopniowo usuwano ich z miasta, pozostawiając 15 tys. osób niezbędnych do gospodarczego funkcjonowania metropolii i działania przemysłu wojennego. W marcu 1941 powstało krakowskie getto – dlaczego na jego miejsce wybrano Podgórze, a nie zamieszkały przez Żydów Kazimierz? Dr Agnieszka Zajączkowska-Drożdż i Kamil Karski opowiadają o tym, jak przymusowa praca na rzecz okupanta stała się dla społeczności żydowskiej szansą na przetrwanie i dlaczego w mieście powstał obóz pracy przymusowej KL Plaszow, przekształcony potem w obóz koncentracyjny. Na koniec dowiemy się, czy w KL Plaszow funkcjonował żydowski ruch oporu i czym skończył się słynny zamach na restaurację „Cyganeria”.